Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΛΗΓΩΝ
Οι πληγές των σαλπίγγων επιτρέπονται από τον Θεό για να οδηγηθούν οι αμαρτωλοί σε μετάνοια και μαζί με τη διακονία των δυο μαρτύρων θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα τη σωτηρία ενός μεγάλου πλήθους (βλ. κεφάλαιο 11). Αντιθέτως, οι επτά τελευταίες πληγές εκτελούνται μετά το κλείσιμο της θύρας της χάριτος και συνεπώς δεν μπορούν να οδηγήσουν σε μετάνοια. Έχουν εντελώς το αντίθετο αποτέλεσμα: οι άνθρωποι “βλασφήμησαν το όνομα του Θεού, που είχε εξουσία επάνω σ’ αυτές τις πληγές· και δεν μετανόησαν, ώστε να δώσουν δόξα σ’ αυτόν” (Αποκάλυψη 16:9,11,21).
Μολονότι πρωτεύων σκοπός των επτά τελευταίων πληγών είναι να προστατεύσουν τα παιδιά του Θεού, εκείνοι που πλήττονται πλήρως από τις πληγές αξίζουν το βασανιστήριο που περνούν - “Και άκουσα τον άγγελο των νερών, να λέει: Είσαι δίκαιος, Κύριε, ο Ων και ο Ην και ο Όσιος, επειδή τα έκρινες αυτά· δεδομένου ότι, αίμα αγίων και προφητών ξέχυσαν, αίμα και τους έδωσες να πιουν· επειδή, είναι άξιοι. Και άκουσα έναν άλλον από το θυσιαστήριο, να λέει: Ναι Κύριε, Θεέ, Παντοκράτορα, οι κρίσεις σου είναι αληθινές και δίκαιες” (Αποκάλυψη 16:5-7).
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός επιφέρει την τιμωρία που αξίζουν οι αμαρτωλοί. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του Θεού είναι ότι δεν απονέμει αυτό που μας αξίζει και παρόλο που οι επτά τελευταίες πληγές είναι τόσο τρομακτικές, είναι απλώς μια μικρή εκδήλωση της τιμωρίας που θα λάμβαναν οι διώκτες των παιδιών του Θεού αν πραγματικά θέριζαν πλήρως τις συνέπειες των πράξεων τους. Κάτι τέτοιο δεν θα αποκαλυφθεί πλήρως, παρά μόνο στο τέλος των χιλίων ετών. Τότε, θα σταθούν μπροστά στον “μεγάλο λευκό θρόνο” και θα κριθούν σύμφωνα με “τα γραμμένα μέσα στα βιβλία, σύμφωνα με τα έργα τους” (Αποκάλυψη 20:5,11,12). Όταν ανοιχθούν τα γραπτά, κανένας δεν θα μπορέσει να κατηγορήσει τον Θεό ότι δεν υπήρξε δίκαιος.
Η αξιοσημείωτη ομοιότητα των επτά τελευταίων πληγών με τις πληγές της Αιγύπτου την εποχή του Μωυσή δείχνει το σκοπό τους: η απελευθέρωση του λαού του Θεού.
ΕΠΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ | ΠΛΗΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ |
|---|---|
| ”Κακό και οδυνηρό έλκος” Αποκάλυψη 16:2 | “Ελκώδη εξανθήματα επάνω στους ανθρώπους” Έξοδος 9:9 |
| “Το νερό έγινε αίμα” Αποκάλυψη 16:3,4 | “Μεταβλήθηκαν σε αίμα όλα τα νερά” Έξοδος 7:14-24. |
| “Η βασιλεία του (θηρίου) γέμισε από σκοτάδι” Αποκάλυψη 16:10 | “Πυκνό σκοτάδι επάνω σε ολόκληρη τη γη της Αιγύπτου” Έξοδος 10:21-29 |
| “Τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους” Αποκάλυψη 16:13 | “Ανέβασαν τα βατράχια επάνω στη γη της Αιγύπτου” Έξοδος 8:1-14 |
| “Μεγάλο χαλάζι κατέβαινε επάνω στους ανθρώπους” Αποκάλυψη 16:21 | “Ο Κύριος έβρεξε χαλάζι επάνω στη γη της Αιγύπτου” Έξοδος 9:13-36 |
Η ευλογία του Θεού προς το λαό Ισραήλ τους οδήγησε σε ευημερία και αυξήθηκαν σε αριθμό στη γη της Αιγύπτου. Σηκώθηκε όμως ένας “καινούργιος βασιλιάς (Φαραώ)”, ο οποίος δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τον Κύριο[1] και θεώρησε τους Ισραηλίτες απειλή για τη βασιλεία του. Από εκεί που ήταν ένας αγαπητός λαός, έγιναν σκλάβοι και τελικά απειλήθηκαν με εξολόθρευση.[2] Όταν όμως η κατάσταση φαινόταν απελπιστική, ο Θεός επενέβη με θαυματουργό τρόπο, με τις πληγές, που οδήγησαν στην απελευθέρωση του λαού και εξολόθρευσαν τους εχθρούς που είχαν στραφεί εναντίον τους.[3]
Παρομοίως, η βασιλεία του θηρίου θα προσπαθήσει να επιβάλει στα παιδιά του Θεού να λατρέψουν την εικόνα του θηρίου μέσω των οικονομικών κυρώσεων (“και να μη μπορεί κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει…” Αποκάλυψη 13:17) και τελικά θα επιζητήσει να τους εξολοθρεύσει (“να κάνει, όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου, να θανατωθούν” εδ. 15). Όπως είδαμε στο ένατο κεφάλαιο, ο Σατανάς θα εκμεταλλευτεί τις πληγές των σαλπίγγων που ο ίδιος προκαλεί και θα πείσει τους οπαδούς του θηρίου ότι ο λαός του Θεού είναι υπεύθυνος για τα δεινά τους, εξαιτίας της πεισματικής τους άρνησης να λατρεύσουν “την εικόνα του θηρίου”. Με το θανατικό διάταγμα σε ισχύ θα φαίνεται ότι ο λαός του Θεού θα έχει ένα μαρτυρικό θάνατο. Ο Θεός όμως, μέσω των επτά τελευταίων πληγών, θα ανατρέψει τα σχέδια “του δράκοντα… του θηρίου, και του ψευδοπροφήτη” με αποτέλεσμα τη μεγάλη απελευθέρωση του λαού Του.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 16:8-11 Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ Η ΠΕΜΠΤΗ ΠΛΗΓΗ