ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΨΕΥΤΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ;

Η καρδιά της Αποκάλυψης που βρίσκεται στα κεφάλαια 13 και 14, δείχνει ότι η λατρεία αποτελεί το κυρίαρχο θέμα της Μεγάλης Διαμάχης. Στο “στρατόπεδο του διαβόλου” υπάρχει η ψεύτικη, βλάσφημη λατρεία - “Θαύμασε ολόκληρη η γη... Και προσκύνησαν τον δράκοντα, που έδωσε εξουσία στο θηρίο, και προσκύνησαν το θηρίο”. “Και ενεργούσε (το θηρίο από τη γη)... και έκανε τη γη κι εκείνους που κατοικούν σ’ αυτή να προσκυνήσουν το πρώτο θηρίο, του οποίου η θανατηφόρα πληγή θεραπεύθηκε... Και του δόθηκε η ικανότητα να δώσει πνεύμα στη εικόνα του θηρίου... και να κάνει, όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου να θανατωθούν” (Αποκάλυψη 13:3,4,12,15). Παράλληλα, στο “στρατόπεδο του Θεού”, οι 144,000 απεικονίζονται να λατρεύουν “μπροστά στον θρόνο” και να μεταδίδουν τα “Μηνύματα των Τριών Αγγέλων” που ξεκινούν με την προσταγή: “Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ’ αυτόν... και προσκυνήστε αυτόν, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη...“ (Αποκάλυψη 14:7). Συμπεριλαμβάνουν επίσης την τρομερή προειδοποίηση: “Όποιος προσκυνάει το θηρίο και την εικόνα του... θα πιει κι αυτός από το κρασί του θυμού του Θεού” (Αποκάλυψη 14:9,10). Συνεπώς, το θέμα της αληθινής και της ψεύτικης λατρείας είναι κυριολεκτικά ένα θέμα ζωής και θανάτου.

Το θηρίο από τη γη θα ανεγείρει “μια εικόνα στο θηρίο” και θα αναγκάσει όλους τους ανθρώπους να την προσκυνήσουν. Αυτό μας θυμίζει την “εικόνα” (άγαλμα) που ανέγειρε ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ στη Βαβυλώνα και μια ανασκόπηση αυτής της ιστορίας μας βοηθά να αποσαφηνίσουμε κάποια στοιχεία της ψεύτικης λατρείας.

Η νέα θρησκεία του Ναβουχοδονόσορ απαιτούσε τη λατρεία ενός δημιουργημένου θεού αντί για τον Δημιουργό Θεό. “Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έκανε μια χρυσή εικόνα” (Δανιήλ 3:1). Οι Δέκα Εντολές απαγορεύουν ρητά τη λατρεία οποιουδήποτε δημιουργήματος. Η πρώτη εντολή “Μην έχεις άλλους θεούς εκτός από Μένα” (Έξοδος 20:3) απαγορεύει τη λατρεία οποιουδήποτε “θεού” που δημιουργήθηκε από τον αληθινό Θεό, συμπεριλαμβανομένων του ήλιου ή άλλων ουράνιων σωμάτων, ζώων, φυτών, νερού, γεωγραφικών τόπων ή άλλων υπάρξεων όπως οι άγγελοι και οι άνθρωποι. Η δεύτερη εντολή “Μην κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο μήτε ομοίωμα κάποιου, από όσα είναι στον ουρανό επάνω ή όσα είναι στη γη κάτω ή όσα είναι στα νερά κάτω από τη γη· μην τα προσκυνήσεις μήτε να τα λατρεύσεις” (Έξοδος 20:4,5) απαγορεύει τη λατρεία οποιουδήποτε δημιουργήματος ανθρώπου, είτε απευθύνεται προς το αντικείμενο είτε προς κάτι ή κάποιον που συμβολίζει αυτό το αντικείμενο.[1]

Η εικόνα του Ναβουχοδονόσορ ήταν μια μορφή επανάστασης εναντίον του Θεού. Ο Θεός του είχε αποκαλύψει σε όνειρο μια εικόνα από τέσσερα μέταλλα που παρουσίαζε ότι θα υπάρξει μια διαδοχή αυτοκρατοριών και που τελικά θα καταστραφούν από τον αληθινό Θεό του ουρανού. Ο Ναβουχοδονόσορ αρνούμενος να δεχθεί το γεγονός ότι η βασιλεία του κάποια στιγμή θα φτάσει στο τέλος της, δημιούργησε μια εικόνα εξ’ ολοκλήρου από χρυσάφι. Δεν έκανε καμία αναφορά στον αληθινό Θεό, αν και νωρίτερα είχε παραδεχθεί ότι ο Θεός είναι “Θεός θεών, και Κύριος των βασιλιάδων” (Δανιήλ 2:47). Επομένως, το δεύτερο στοιχείο της ψεύτικης λατρείας είναι η ανυπακοή προς τον Θεό και προς το Λόγο Του.[2]

Οι εξέχοντες κυβερνήτες που κλήθηκαν να λατρέψουν την εικόνα δεν είχαν καμία προσωπική σχέση με τον θεό/εικόνα. “Και ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας έστειλε να συγκεντρώσει τους σατράπες, τους διοικητές, και τους τοπάρχες, τους κριτές, τους θησαυροφύλακες, τους συμβούλους, τους νομοδιδάσκαλους, και όλους τους άρχοντες των επαρχιών, για να έρθουν στα εγκαίνια της εικόνας, που είχε στήσει ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας” (Δανιήλ 3:2). Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζαν το θεό, παρόλα αυτά όμως προσκύνησαν και λάτρεψαν την εικόνα στη διάρκεια της τελετής. Αυτό αποτελεί το τρίτο στοιχείο της ψεύτικης λατρείας: δεν βασίζεται σε μια προσωπική σχέση με τον Θεό, που περιλαμβάνει καθημερινή προσευχή, μελέτη της Αγίας Γραφής και συναναστροφή με άλλους πιστούς. Αντιθέτως, βασίζεται στην εμπειρία της λατρείας ή στην ίδια την τελετή.[3]

Ένα τέταρτο χαρακτηριστικό στοιχείο της ψεύτικης λατρείας είναι ότι η μουσική ή άλλου είδους θέαμα χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει μια συναισθηματική ατμόσφαιρα και εμπειρία. “Και ένας κήρυκας βοούσε μεγαλόφωνα: Κατά την ώρα που θα ακούσετε τον ήχο της σάλπιγγας, της σύριγγας, της κιθάρας, της σαμβύκης, του ψαλτηρίου, της συμφωνίας, και κάθε είδους μουσικής, αφού πέσετε, προσκυνήστε τη χρυσή εικόνα, που έχει στήσει ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας” (Δανιήλ 3:4,5). Συναισθήματα σεβασμού, ευγνωμοσύνης και αγάπης, που θα έπρεπε να είναι απόρροια της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, προκαλούνται από τη μουσική και τα θεάματα.[4]

Ένα πέμπτο χαρακτηριστικό στοιχείο της ψεύτικης λατρείας είναι η έλλειψη διδασκαλίας. Η αληθινή λατρεία του λαού Ισραήλ περιελάμβανε διδασκαλίες για τον Θεό και το σχέδιο της σωτηρίας μέσα από τις θυσίες και τα σύμβολα του αγιαστηρίου που προεικόνιζαν τη θυσία του Χριστού. Στην τελετή αφιέρωσης της εικόνας του Ναβουχοδονόσορ δεν υπήρχε καμία διδασκαλία για τον καινούργιο θεό, τον χαρακτήρα του, τις πράξεις του ή τα σχέδια του για την ανθρωπότητα, η μόνη απαίτηση ήταν η λατρεία των ανθρώπων. Η αληθινή χριστιανική λατρεία περιλαμβάνει διδασκαλία και αποκάλυψη που εποικοδομεί τους πιστούς. “Όταν συνέρχεστε, κάθε ένας από σας έχει ψαλμόν, έχει διδασκαλία, έχει γλώσσα, έχει αποκάλυψη, έχει ερμηνεία· όλα ας γίνονται για οικοδομή” (Α΄ Κορινθίους 14:26). Τα κηρύγματα του Πέτρου και του Παύλου αναγνωρίζουν την απελπιστική αμαρτωλή φύση του ανθρώπου, την προσφορά σωτηρίας μέσω της ζωής, της θυσίας, της ανάστασης και της μεσιτείας του Χριστού και την ανάγκη του αγιασμού μέσω της πίστης. Η ψεύτικη λατρεία αποφεύγει κάθε αναφορά στην αμαρτία και τη μετάνοια και ακόμα και αν εστιάζεται στο σταυρό του Χριστού, είναι μια γενική ή συναισθηματική επίκληση που δεν αγγίζει τις προσφιλείς αμαρτίες των “ακροατών”.

Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό της ψεύτικης λατρείας, είναι η χρήση απειλών. “Και όποιος δεν πέσει και προσκυνήσει, την ίδια ώρα θα ριχτεί μέσα στο καμίνι της φωτιάς που καίει” (Δανιήλ 3:6). Μεγάλο μέρος της σημερινής λατρείας περιέχει μία υποβόσκουσα απειλή ότι ο Θεός θα ρίξει όσους δεν Τον ευαρεστούν στην αιώνια φωτιά της κόλασης. Κήρυκες, απεικονίζουν με έντονο τρόπο τις τρομακτικές δοκιμασίες του έσχατου καιρού, που υποτίθεται ότι μπορούν να αποφύγουν όντας έτοιμοι για την ‘αρπαγή’ τώρα, στο παρόν. Και φυσικά το θανατικό διάταγμα θα είναι το κύριο γνώρισμα της ψεύτικης λατρείας της εικόνας του θηρίου.

Εν ολίγοις, η ψεύτικη λατρεία στρέφεται προς τα δημιουργήματα παρά προς τον Δημιουργό, επιτρέπει ή συμπεριλαμβάνει την ανυπακοή προς το Λόγο του Θεού, δεν απαιτεί μια στενή προσωπική σχέση με τον Θεό, είναι πρωτίστως μια συναισθηματική εμπειρία που ενισχύεται από τη μουσική και το θέαμα, αποφεύγει το θέμα τις προσωπικής αμαρτίας και περιέχει μια φανερή ή υποβόσκουσα απειλή τιμωρίας ή θανάτου για όσους δεν λατρεύουν με τον προβλεπόμενο τρόπο. Δυστυχώς, δεν είναι μόνο οι παγανιστές που προσφέρουν ψεύτικη λατρεία, αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να φτάσουν στο σημείο να κυριαρχήσουν και στη ‘χριστιανική’ λατρεία.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ;