1: 10, 11 ΜHNYMATA ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Ο Ιωάννης άκουσε το μήνυμα, πριν καν ακόμα δει τον αγγελιοφόρο “και άκουσα πίσω μου μια δυνατή φωνή, σαν σάλπιγγα, που έλεγε: Εγώ είμαι το Α και το Ω , ο πρώτος και ο τελευταίος και: Ό,τι βλέπεις, γράψ’ το σε βιβλίο, και στείλ’ το στις επτά εκκλησίες που είναι στην Ασία: Στην Έφεσο, και στη Σμύρνη, και στην Πέργαμο, και στα Θυάτειρα, και στις Σάρδεις, και στη Φιλαδέλφεια, και στη Λαοδίκεια” Αποκάλυψη 1:10, 11.
Τα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες είναι σημαντικά για τρεις λόγους. Πρώτον, ήταν μηνύματα προς συγκεκριμένες πραγματικές εκκλησίες που υπήρχαν την εποχή του Ιωάννη στη Μικρά Ασία. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτά τα μηνύματα όσο καλύτερα μπορούμε, λαμβάνοντας υπόψη μας το ιστορικό πλαίσιο της χριστιανικής εποχής του πρώτου αιώνα.
Δεύτερον, τα μηνύματα αυτά έχουν εφαρμογή σε όλους τους χριστιανούς όλων των εποχών που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και προκλήσεις. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι ένας χριστιανός μπορεί να χάσει την “πρώτη” αγάπη (Αποκάλυψη 2:4) και να είναι χλιαρός στην αφοσίωσή του προς τον Θεό (Αποκάλυψη 3:16), είναι κάτι που δεν αφορά μόνο στην εποχή του πρώτου αιώνα. Η Εκκλησία αντιμετώπισε διωγμούς (Αποκάλυψη 2:10) και εσωτερικές πλάνες (Αποκάλυψη 2:13, 20) πολλές φορές στην ιστορία της. Γι’ αυτό το λόγο, τα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες έχουν μια διαχρονική εφαρμογή και αφορούν όλους τους χριστιανούς.
Τέλος, πολλοί μελετητές έχουν παρατηρήσει στα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες μια επισκόπηση της ιστορίας της χριστιανικής Εκκλησίας από την εποχή του Ιωάννη μέχρι τον έσχατο καιρό. Υπάρχουν αρκετές περικοπές που υποστηρίζουν αυτή τη θέση, κάτι που συναντάμε στην οδηγία του Χριστού προς τον Ιωάννη, “Γράψε όσα είδες, και όσα είναι, και όσα πρόκειται να γίνουν ύστερα απ’ αυτά”.[1] Αντιλαμβανόμενοι, την κυριολεκτική σημασία των μηνυμάτων προς τις επτά εκκλησίες την εποχή του Ιωάννη (κεφάλαια 2 και 3) και τον αντικατοπτρισμό των μηνυμάτων αυτών στην ιστορία του χριστιανισμού από την πρώτη Αποστολική περίοδο μέχρι και σήμερα, διαπιστώνουμε ότι ο Θεός πραγματικά “εξαρχής αναγγέλλει το τέλος και από πριν” (Ησαΐας 46:10). Όταν συνειδητοποιούμε ότι ο Θεός γνωρίζει την ιστορία του κόσμου πριν ακόμα συμβεί, γνωρίζει δηλαδή “το τέλος από την αρχή”[2], μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι γνωρίζει και τα δικά μας προσωπικά ζητήματα και θα μας ευλογήσει όταν ανταποκριθούμε στην καθοδήγηση Του.[3]
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 1: 12 – 15 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΛΥΧΝΙΩΝ
[1] Το γεγονός ότι υπάρχουν επτά εκκλησίες, υποδηλώνει ότι το μήνυμα απευθύνεται σε ολόκληρη την εκκλησία του Θεού, σε όλα τα μέρη της γης και σε όλες τις εποχές. Στον αριθμό επτά προσδίδεται μια προφητική έννοια στην Αποκάλυψη, μιλώντας για γεγονότα που θα συμβούν μελλοντικά από την εποχή του Ιωάννη (για παράδειγμα, οι επτά σφραγίδες, οι επτά σάλπιγγες, οι επτά βροντές και επτά πληγές, όλα αυτά τα μηνύματα είναι προφητικά). Οι επτά εκκλησίες στις οποίες απευθύνονται τα μηνύματα, δεν ήταν οι μοναδικές εκκλησίες στην Ασία ή εκείνες που ήταν πιο κοντά στο νησί της Πάτμου όπου βρισκόταν ο Ιωάννης (η Τρωάδα, η Μίλητος και οι Κολοσσαείς, είναι τρεις που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη). Αυτό υποδηλώνει ότι επιλέχθηκαν για να συμβολίσουν ένα ευρύτερο θέμα (όπως μια ιστορική περίοδο).
Επιπλέον, θα περίμενε κανείς ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης θα ακολουθούσε τη δομή του βιβλίου του Δανιήλ, του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης που είναι πανομοιότυπο με την Αποκάλυψη. Όπου κάθε όραμα ξεκινά με μία ιστορική αναφορά στην εκάστοτε εποχή και στη συνέχεια επικεντρώνεται στους έσχατους καιρούς. Σύμφωνα με αυτό το μοτίβο, τα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες αποτελούν μια επισκόπηση της ιστορίας. Θα πούμε περισσότερα σχετικά με αυτό στο κεφάλαιο 2, όπου αναλύονται τα μηνύματα προς τις εκκλησίες.
[2] Ησαΐας 46:9,10
[3] Για παράδειγμα η πρώτη ιστορική επισκόπηση του Δανιήλ ήταν η εικόνα στο δεύτερο κεφάλαιο. Περιγράφει τις αυτοκρατορίες στη διάρκεια της ιστορίας. Αλλά το ουσιώδες μήνυμα είναι ότι όλες αυτές οι αυτοκρατορίες κάποια στιγμή θα φτάσουν στο τέλος τους και “ο Θεός του ουρανού θα σηκώσει μια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα” Δανιήλ 2:44.