Τα κεφάλαια 12 έως 14 της Αποκάλυψης παρέχουν μια επισκόπηση της ιστορίας και της τελικής έκβαση της Μεγάλης Διαμάχης μεταξύ του Θεού και του Σατανά.

Στο 28ο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ διαβάζουμε ότι ο Σατανάς ήταν κάποτε ο πιο εξαίσιος άγγελος, όμως όταν επικεντρώθηκε στον εγωϊσμό του έπεσε στην αμαρτία και έγινε εχθρικός απέναντι στον Θεό. Το τμήμα 12: Προέλευση του Σατανά και της Αμαρτίας του Βιβλίου εξηγεί πως η αμαρτία ξεκίνησε από ένα αγαθό και αναμάρτητο δημιούργημα.

Η εξάληψη της αμαρτίας

Παρόλο που ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για την ύπαρξη της αμαρτίας, ανέλαβε την ευθύνη μέχρι σημείου να πέθανει στο σταυρό ώστε να πληρώσει το χρέος της.

Στο τέλος του κόσμου αυτού ο Θεός θα εξαλήψει και το κακό και την αμαρτία. Αλλά ακόμα και για έναν παντοδύναμο Δημιουργό η εξάληψη της αμαρτίας με τρόπο που δεν πλήττει την ελευθερία των πλασμάτων Του, αλλά ταυτόχρονα εξασφαλίζει τη μη επαναεμφάνισή της, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Η Μεγάλη Διαμάχη

Μια από τις πιο σημαντικές περιγραφές της Μεγάλης Διαμάχης είναι ο πόλεμος στον ουρανό όπως αναφέρεται στο χωρίο Αποκάλυψη 12:7-9: «Και έγινε πόλεμος στον ουρανό· ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό.  Και ρίχτηκε ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο Σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη· και οι άγγελοι του ρίχτηκαν μαζί του» (Αποκάλυψη 12:7-9).

Φυσικά η παραπάνω περικοπή δεν περιγράφει έναν κυριολεκτικό πόλεμο με όπλα. Ο πόλεμος αυτός ήταν ένας πόλεμος ιδεών.

Μπορούμε να μάθουμε μερικά από τα θέματα του πολέμου εξετάζοντας τους ισχυρισμούς του Σατανά στον Κήπο της Εδέμ. Ο Θεός, στις οδηγίες Του προς τον Αδάμ και την Εύα, είχε τονίσει την ελευθερία που πρόσφερε στους πρωτόπλαστους, λέγοντας: «Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα».

Ο ρόλος της ελέυθερης βούλησης στη Μεγάλη Διαμάχη

Ταυτόχρονα όμως αναφέρθηκε στην ελεύθερη βούληση τους και στον νόμο Του: «Από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ’ αυτό» (Γένεση 2:16,17). Ο Σατανάς με το πρώτο ψέμα του (μετέθεσε την έμφαση και συνεπώς αλλοίωσε το μήνυμα του Θεού) είπε: «Στ’ αλήθεια, είπε ο Θεός: Μη φάτε από κάθε δέντρο του παραδείσου;» (Γένεση 3:1).

Αν και η λογική έννοια είναι η ίδια, η έμφαση στον περιορισμό εκ μέρους του Θεού διέστρεψε εντελώς τον χαρακτήρα Του.  Όταν η Εύα επανέλαβε την προσταγή του Θεού ότι θα πεθάνουν αν φάνε από τον καρπό του δένδρου, ο Σατανάς ουσιαστικά αποκάλεσε τον Θεό ψεύτη: «Σίγουρα δεν θα πεθάνετε». Αντίθετα τους πρόβαλε την ευκαιρία για ένα υψηλότερο επίπεδο υπόστασης: «Τα μάτια σας θα ανοιχτούν… γνωρίζοντας το καλό και το κακό». Τελικά, προσπάθησε να προσηλυτίσει την Εύα στη δική του αμαρτωλή φιλοδοξία: «Θα είστε σαν θεοί» (Γένεση 3:1-5).

Τα θέματα της Μεγάλης Διαμάχης

Παραπάνω βλέπουμε μερικά από τα θέματα της Μεγάλης Διαμάχης μεταξύ του Θεού και του λαμπερότερου πλάσματός Του.  Ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι ο Θεός:

  • μας περιορίζει, ότι είναι ένας ψεύτης, ότι έχει μια υψηλή θέση που θέλει να κρατήσει αποκλειστικά για τον εαυτό Του και ότι δεν ενδιαφέρεται για το συμφέρον των πλασμάτων Του,
  • διακυρήσει ότι δεν χρειαζόμαστε τον Θεό για να μας πει τι είναι καλό και τι είναι κακό, αλλά μπορούμε από μόνοι μας να κρίνουμε και να αποφασίσουμε,
  • διατείνεται ότι μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη ζωή ανεξάρτητοι από τον Θεό, ότι η γνώση είναι πιο σημαντική από τη δικαιοσύνη και ότι διαμέσου της επανάστασης και της ανυπακοής μπορούμε να κερδίσουμε μια πιο υψηλή ύπαρξη, δηλαδή να γίνουμε «όμοιοι με τον Ύψιστο».

Στην αναμέτρηση του Χριστού με τον Σατανά στην έρημο (Ματθαίου 4:1-11), βλέπουμε μερικά ακόμη θέματα της Μεγάλης Διαμάχης. Ο Σατανάς είπε: «Πες να γίνουν ψωμιά αυτές οι πέτρες» (ε. 3), δηλαδή προκάλεσε τον Χριστό να ασκήσει προσωπική πνευματική δύναμη ανεξάρτητη από τον Δημιουργό. «Ρίξε κάτω τον εαυτό σου· επειδή, …θα προστάξει για σένα τους αγγέλους Του» (ε. 6), δηλαδή το δημιούργημα προκαλεί τον δημιουργό ώστε ο Αυτός να κάνει το θέλημα του δημιουργήματος. «Και του λέει (ο Σατανάς): Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέφτοντας με προσκυνήσεις» – αυτή είναι η τελική επιθυμία του Σατανά, να δέχεται λατρεία  προς τον εαυτό του. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα συναντάμε και μέσα σε διάφορες ψεύτικες θρησκείες.

Ο Σατανάς εκδιώκεται απ’ το Ουρανό

Ο Σατανάς εκδιώχθηκε από τον ουρανό σε δυο στάδια.

Ο Ιησούς είπε, «έβλεπα τον Σατανά που έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή» (Λουκά 10:18). Στον Κήπο της Εδέμ ο Σατανάς βρισκόταν στη γη. Στο βιβλίο του Ιώβ όμως, μαθαίνουμε ότι ο Σατανάς είχε ακόμα πρόσβαση και στον ουρανό – «Και κάποια ημέρα, οι γιοι του Θεού ήρθαν να παρασταθούν μπροστά στον Κύριο, κι ανάμεσα σ’ αυτούς ήρθε και ο Σατανάς. Και ο Κύριος είπε στον Σατανά: Από που έρχεσαι; Και ο Σατανάς απάντησε στον Κύριο, και είπε: Αφού διάβηκα ολόγυρα τη γη, και περπάτησα μέσα σ’ αυτή, να είμαι» (Ιωβ 1:6,7).

Στο 12ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης διαβάζουμε ποια ήταν η ασχολία του Σατανά στον ουρανό: ήταν «ο κατήγορος των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα» (Αποκάλυψη 12:10).

Αυτές οι κατηγορίες μπορούν να χαρακτιριστούν σαν μια τακτική επιβίωσης. Ο Σατανάς ξέρει ότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23), και ότι αυτός, όπως και κάθε αμαρτωλός, είναι καταδικασμένος να πεθάνει. Ξέρει επίσης ότι ο Θεός θέλει να σώσει τους πιστούς του. Γι’ αυτό προσπαθεί με τις κατηγορίες του να αποδείξει ότι δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον ίδιο και στους πιστούς – αν ο Θεός τους επιτρέψει να ζήσουν τότε θα πρέπει να επιτρέψει και στον ίδιο.

Η σωτηρία είναι μόνο μέσω της πίστεως

Ο μόνος τρόπος όμως για τους ανθρώπους να σωθούν, είναι μέσω της πίστης και της αποδοχής της σταυρικής θυσίας του Ιησού Χριστού. Με αυτή Του την πράξη ο Ιησούς Χριστός πλήρωσε το χρέος της αμαρτίας και προσφέρει ζωή σε όλους όσους πιστεύσουν. Ο Σατανάς ξέρει ότι δεν μπορεί να αποδείξει την πίστη του και γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτρέψει το άνοιγμα του Ββλίου της Ζωής (το σφραγισμένο βιβλίο της Αποκάλυψη 5), επειδή αυτό το Βιβλίο έχει μέσα του τα αποδεικτικά στοιχεία της πίστης των ανθρώπων.

Ο Σταυρός ανέτρεψε τις κατηγορίες του Σατανά, και μετά την ανάσταση και την ανάληψη του Χριστού μια από τις πρώτες ενέργειές Του ήταν να εκβάλει τον Σατανά από τον ουρανό. «Ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοι του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο Σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη· και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του» (Αποκάλυψη 12:8,9).

Ο Σατανάς όμως δεν εγκατέλειψε την προσπάθειά του, αλλά μετέφερε το πεδίο μάχης: «Αλίμονο σ’ αυτούς που κατοικούν στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο διάβολος κατέβηκε σε σας έχοντας μεγάλο θυμό, δεδομένου ότι γνωρίζει πως έχει λίγο καιρό» (Αποκάλυψη 12:12).

Το υπόλοιπο του κεφαλαίου 12 και όλο το κεφάλαιο 13 διηγούνται την ιστορία της συνέχειας του πολέμου που ξεκίνησε στον ουρανό, και το πως θα φτάσει στην αποκορύφωσή του κατά το τέλος του κόσμου.

Διάβασε το κεφάλαιο 12 του Βιβλίου για περισσότερες πληροφορίες και αποδεικτικά χώρια από την Αγία Γραφή σχετικά με τον πόλεμο στον ουρανό.