ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

2:10 ΔΙΩΓΜΟΣ

“ Μη φοβάσαι τίποτε από όσα πρόκειται να πάθεις· να, ο διάβολος πρόκειται να βάλει μερικούς από σας σε φυλακή, για να δοκιμαστείτε· και θα έχετε θλίψη δέκα ημερών. Γίνε πιστός μέχρι θανάτου, και θα σου δώσω το στεφάνι της ζωής” Αποκάλυψη 2:10.

Καθώς η Χριστιανική Εκκλησία εξαπλωνόταν με ταχύτατους ρυθμούς, ειδικά μεταξύ των απλών, φτωχών ανθρώπων, η ρωμαϊκή εξουσία άρχισε να ανησυχεί. Ήταν αντιμέτωπη με μια οργάνωση, που δίδασκε στους φτωχούς ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, που δίδασκε στους δούλους ότι όλοι είναι ελεύθεροι, που δίδασκε ότι “πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους” (Πράξεις 5:29). Επιπλέον, η Εκκλησία μέχρι εκείνη την περίοδο είχε αναπτύξει ένα πολύ οργανωμένο ιεραρχικό σχήμα με επισκόπους, πρεσβυτέρους και διακόνους. Την ίδια εποχή η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν σε παρακμή και αναστάτωση, με 60 διαφορετικούς ανθρώπους να ανακηρύσσονται “Καίσαρες”, από το 235 μέχρι το 284 μ. Χ. Το διάστημα αυτό, ο Γάιος Διοκλητιανός έγινε αυτοκράτορας και αμέσως ξεκίνησε να εδραιώνει την εξουσία του και να προσπαθεί να επιβάλει τον έλεγχο και την τάξη στην αυτοκρατορία. Σύντομα η προσοχή του εστιάστηκε στους Χριστιανούς ως αιτία των ταραχών, επειδή προσέβαλαν τους ρωμαϊκούς θεούς και αρνούνταν να λατρεύσουν τον αυτοκράτορα. Το 303 μ. Χ. ο Διοκλητιανός απαγόρευσε τη χριστιανική λατρεία και ξεκίνησε ο “μεγάλος διωγμός” (ο τελευταίος και πιο σφοδρός διωγμός των χριστιανών από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία) που είχε διάρκεια 10 έτη[1] μέχρι το 313 μ.Χ. (οι “ δέκα ημέρες” της θλίψης που αναφέρονται στο εδάφιο). Μέχρι τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε γίνει αυτοκράτορας και είχε καταλάβει ότι ο πολιτικός έλεγχος της Εκκλησίας θα ήταν πιο αποτελεσματικός από ότι οι άμεσες προσπάθειες εξάλειψής της και γι’ αυτό θέσπισε την αρχή της ανεξιθρησκίας με το διάταγμα των Μεδιολάνων.[2]

Αν και αυτοί οι διωγμοί ήταν ιδιαίτερα σκληροί, είχαν ως αποτέλεσμα να παραμείνει η Εκκλησία απαλλαγμένη από υποκριτές. Ο Ιησούς δεν καταδίκασε την Εκκλησία της Σμύρνης, παρόλο που τα διδάγματα των Νικολαϊτών και η συναγωγή του Σατανά, είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά αντίθετα την ενθάρρυνε λέγοντας “ γίνε πιστός μέχρι θανάτου” . Ο θάνατος συχνά θεωρείται ως ο υπέρτατος εχθρός, ο Χριστός όμως είχε πει στους μαθητές Του: “Μη φοβηθείτε από εκείνους που φονεύουν το σώμα, και ύστερα απ’ αυτά μη μπορώντας να πράξουν κάτι περισσότερο” (Λουκάν 12:4). Τώρα επαναλαμβάνει αυτή την υπόσχεση και αποκαλύπτει την πλούσια ανταμοιβή για όσους θυσιαστούν ολοκληρωτικά: “ Αυτός που νικάει δεν θα αδικηθεί από τον δεύτερο θάνατο”, αλλά θα λάβει “ το στεφάνι της ζωής” (Αποκάλυψη 2:10,11).

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΠΕΡΓΑΜΟΣ 2:12,13 Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ