ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2Αποκάλυψη κεφάλαιο 2 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 - το κείμενοΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣΕΦΕΣΟΣ 2:1-5 Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ2:2,6 ΨΕΥΔΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΪΤΕΣΣΜΥΡΝΗ 2:8,9 ΘΛΙΨΗ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ2:10 ΔΙΩΓΜΟΣΠΕΡΓΑΜΟΣ 2:12,13 Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑΑΝΤΙΠΑΣ2:14 Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΑΛΑΑΜ2:15 ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ2:16 ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ, ΕΙΔΑΛΛΩΣΘΥΑΤΕΙΡΑ 2:18-20 ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΖΑΒΕΛΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ2:21-23 ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΤΗΣ ΙΕΖΑΒΕΛ2:24-29 ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΕΡΘΩ

ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

“Και υπέταξε (ο Θεός) τα πάντα κάτω από τα πόδια του (του Χριστού)· και τον έδωσε ως κεφαλή πάνω από όλους στην Εκκλησία, η οποία είναι το σώμα του, το πλήρωμα εκείνου που, σε όλα, γεμίζει με πληρότητα τα πάντα” (Εφεσίους 1:22,23). Το Βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται στην ιστορία της Εκκλησίας του Θεού, του σώματος του Χριστού στη γη, καθώς αντιμετωπίζει τις προκλήσεις ενός αμαρτωλού κόσμου και ιδιαιτέρως τις επιθέσεις από τον Σατανά και τους ακολούθους του.

Το δεύτερο και τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου περιέχουν μηνύματα “προς τις επτά εκκλησίες, που είναι στην Ασία” (Αποκάλυψη 1:4).[1] Είναι άραγε αλήθεια ότι αυτά τα μηνύματα έχουν εφαρμογή μόνο στις εκκλησίες του πρώτου αιώνα, όπως υποστηρίζουν οι μελετητές της Παρελθοντικής μεθόδου ερμηνείας; Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι δεν έχουν ιδιαίτερη αξία για εμάς, επειδή αν και έχουμε κάποια ιστορικά στοιχεία σχετικά με τις πόλεις που βρίσκονταν οι εκκλησίες, δεν έχουμε σχεδόν καμία πληροφορία για τις ίδιες τις εκκλησίες.[2] Επιπλέον, όσον αφορά στην Παρελθοντική μέθοδο ερμηνείας,[3] υπάρχουν - ως γνωστόν - αρκετά προβλήματα, κάτι που μας οδηγεί να εξετάσουμε πιο σφαιρικά αυτά τα μηνύματα.

Όπως είδαμε στο πρώτο κεφάλαιο, η εισαγωγή της περικοπής προς τις επτά εκκλησίες τονίζει την οικουμενικότητα του μηνύματος. Ο Ιησούς απεικονίζεται ως ο Μέγας Αρχιερέας στο ουράνιο αγιαστήριο, που περπατά ανάμεσα στις επτά λυχνίες. Ο Ιησούς εξηγεί στον Ιωάννη ότι: “Οι επτά λυχνίες, που είδες, είναι οι επτά εκκλησίες” (Αποκάλυψη 1:20). Η παρουσία του Χριστού βρίσκεται στην Εκκλησία, σε όλα τα μέρη του κόσμου και σε όλες τις εποχές. Έχει στα χέρια Του επτά αστέρια, που συμβολίζουν τους “αγγέλους των επτά εκκλησιών” (Αποκάλυψη 1:20). Ο αριθμός επτά, όπως είπαμε, χρησιμοποιείται για να δείξει πληρότητα και αρτιότητα. Ο Ιησούς, λειτουργώντας ως μεσίτης στο ουράνιο αγιαστήριο, κρατά τους αγγέλους ολόκληρης της εκκλησίας στα χέρια Του και όχι μόνο εκείνους των επτά εκκλησιών των πρώτων αποστολικών χρόνων.

Το βιβλίο της Αποκάλυψης μοιάζει αρκετά με το βιβλίο του Δανιήλ στην Παλαιά Διαθήκη. Καθένα από τα τέσσερα οράματα του Δανιήλ, αρχικά εφαρμόζεται στην εποχή του προφήτη και μετά παρουσιάζει μια ανασκόπηση της ιστορίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα γεγονότα των έσχατων ημερών (βλ. 1: Ιστορική Ερμηνεία).[4] Έχοντας υπόψη αυτή τη μέθοδο, θα περίμενε κανείς ότι η αφήγηση της Αποκάλυψης θα ξεκινούσε με μια αναφορά στην τότε εποχή του πρώτου αιώνα και θα συνέχιζε μέχρι τις έσχατες ημέρες. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι τα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες αναφέρουν με ακρίβεια γεγονότα που σχετίζονται με το λαό του Θεού ανά τους αιώνες.[5]

Κάποιοι αναγνώστες μπορεί να μην αρέσκονται στο γεγονός ότι τα κεφάλαια 2 και 3 δίνουν τόση μεγάλη έμφαση σε ιστορικά γεγονότα. Αλλά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι ο Θεός έχει ένα σκοπό, όπως δηλώνει και ο απόστολος Παύλος, “όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ’ εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων” (Α’ Κορινθίους 10:11). Ο Edmund Burke, αναφερόμενος στο ίδιο θέμα προσθέτει: “Εκείνοι που δεν μαθαίνουν το μάθημα τους από την ιστορία, τους γίνεται πάθημα.”

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΕΦΕΣΟΣ 2:1-5 Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ



[1] Ο αριθμός επτά χρησιμοποιείται επανειλημμένως στην Αποκάλυψη, για να δείξει πληρότητα και ολοκλήρωση. Για παράδειγμα στην Αποκάλυψη 15:1 “Και είδα ένα άλλο σημείο… επτά αγγέλους, που είχαν τις επτά τελευταίες πληγές, επειδή σ’ αυτές πραγματοποιήθηκε ο θυμός του Θεού.”

[2] Πολλά έχουν γραφτεί για τις τοποθεσίες των επτά εκκλησιών. Παρόλο που υπάρχουν κάποια ιστορικά στοιχεία σχετικά με τις πόλεις , ουσιαστικά δεν έχουμε πληροφορίες για τις εκκλησίες στην Ασία την εποχή που γράφτηκε η Αποκάλυψη. Ορισμένοι θεολόγοι θεωρούν ότι κάποια χαρακτηριστικά των πόλεων θα μπορούσαν να αναφέρονται, ως ένα βαθμό, και στις εκκλησίες και οι ερμηνείες τους βασίζονται σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Αλλά αυτές οι εικασίες θα ήταν ανάλογες με το να εικάζει κάποιος ότι από τη στιγμή που το Λας Βέγκας είναι η πόλη του τζόγου, η εκκλησία του Λας Βέγκας σίγουρα έχει εθιστεί στο τζόγο. Προφανώς, δεν θα ήταν ευχάριστο για τα μέλη της εκκλησίας του Λας Βέγκας να υπήρχαν τέτοιες εικασίες για εκείνους βασισμένες μόνο στα χαρακτηριστικά της πόλης τους.

Με παρόμοιο τρόπο δεν μπορούμε να εξετάσουμε τη σημασία των μηνυμάτων για τους τότε χριστιανούς με βάση υποθέσεις σχετικές με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εκκλησιών τους, βασιζόμενοι σε ελάχιστες πληροφορίες από την Αποκάλυψη και σε κάποια ιστορικά στοιχεία (συχνά αναξιόπιστα) για τις πόλεις. Είναι προτιμότερο να προσπαθήσουμε να δούμε πως οι αναγνώστες εκείνης της εποχής θα ερμήνευαν τα μηνύματα που αφορούσαν κυρίως την εκκλησία σε παγκόσμιο επίπεδο.

[3] Ορισμένοι θεολόγοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε την ερμηνεία των περικοπών καθορίζοντας τη σημασία τους για τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνονται αρχικά, δηλαδή τους πρώτους χριστιανούς. Οι θεολόγοι της Παρελθοντικής μεθόδου ερμηνείας πάνε ένα βήμα παρακάτω και επιμένουν ότι το χρονολογικό πλαίσιο της Αποκάλυψης σχεδόν ταυτίζεται με την εποχή συγγραφής της. Για να υποστηρίξουν αυτή τη θέση χρησιμοποιούν εδάφια όπως: “Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έδωσε σ’ αυτόν ο Θεός, για να δείξει στους δούλους του, εκείνα που σύντομα πρέπει να γίνουν” (Αποκάλυψη 1:1). Όταν μελετάμε αυτό το εδάφιο είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι ένας αιώνιος Θεός δεν έχει την ίδια αντίληψη με εμάς σχετικά με τη χρονολογική έννοια του “σύντομα” (Βλ. κεφ.5:7,8 “Και ήρθε και πήρε το βιβλίο”. Πότε;). Η Παρελθοντική μέθοδος ερμηνείας, δεν μπορεί βεβαίως να εναρμονιστεί με εσχατολογικά θέματα όπως είναι το χάραγμα του θηρίου, η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και η χιλιετία. Κάτι πιο διαφωτιστικό που θα μας βοηθούσε στην ερμηνεία είναι ότι η Αποκάλυψη χρησιμοποιεί λέξεις και σύμβολα που είχαν σημασία για τους χριστιανούς τον πρώτο αιώνα, αλλά αυτά τα μηνύματα μπορεί να μην είχαν την αρχική τους εφαρμογή σε εκείνη τη χρονική περίοδο.

Υπάρχουν εδάφια στα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες που είναι δύσκολο να έχουν εφαρμογή την εποχή της πρώτης αποστολικής εκκλησίας. Για παράδειγμα, στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας δίδεται η υπόσχεση, “Επειδή, φύλαξες τον λόγο της υπομονής μου, και εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού, που πρόκειται νάρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουμένη, για να δοκιμάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη” (Αποκάλυψη 3:10). Αυτή η αναφορά ‘στην ώρα του πειρασμού που θα έρθει σε όλη την οικουμένη’ προφανώς δεν συνέβη εκείνη την εποχή.

[4] Στο δεύτερο κεφάλαιο του Δανιήλ, μια εικόνα (άγαλμα) φτιαγμένη από τέσσερα μέταλλα συμβολίζει τη διαδοχή των οικουμενικών αυτοκρατοριών, οι οποίες κορυφώνονται με την ίδρυση της βασιλείας του Θεού. Στο έβδομο κεφάλαιο, τα τέσσερα θηρία και το μικρό κέρας, συμβολίζουν και πάλι τη διαδοχή των αυτοκρατοριών μαζί με τις επιθέσεις εναντίον του λαού του Θεού και του νόμου Του, που κορυφώνονται την ημέρα της κρίσης. Στα κεφάλαια 8 και 9, το κριάρι, ο τράγος και το μικρό κέρας, επίσης συμβολίζουν πολιτικές δυνάμεις, αλλά το ενδιαφέρον εστιάζεται στην επίθεση κατά της διακονίας του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο, που κορυφώνεται με τον καθαρισμό του αγιαστηρίου. Στα κεφάλαια 10-12, βλέπουμε τις λεπτομέρειες του πολυετούς πολέμου μεταξύ του βασιλιά του βορρά και του βασιλιά του νότου και την επιβολή του βδελύγματος της ερημώσεως, με αποκορύφωμα τη μεγάλη θλίψη και την απελευθέρωση του λαού του Θεού.

[5] Προσωπική άποψη του συγγραφέα αυτού του βιβλίου είναι, ότι ιστορικά γεγονότα που θα ήταν αρκετά σημαντικά για να αναφερθούν σε ένα οικουμενικό βιβλίο όπως αυτό της Αποκάλυψης δεν θα αναφέρονταν με αόριστες λεπτομέρειες αλλά θα ήταν κρίσιμης σημασίας γεγονότα που θα μπορούσαν να βρεθούν σε οποιαδήποτε έγκυρη εγκυκλοπαίδεια ή χριστιανικό ιστορικό βιβλίο και αν ανατρέξουμε. Το βιβλίο “Η ιστορία της χριστιανικής εκκλησίας” του Williston Walker είναι ένα από αυτά και χρησιμοποιούνται πολλές αναφορές σε αυτό το σύγγραμμα. Οποιοδήποτε όμως άλλο ιστορικά αντικειμενικό βιβλίο θα ανέφερε ουσιαστικά τις ίδιες πληροφορίες. Επιπλέον, σε αυτό το βιβλίο έχουν χρησιμοποιηθεί αναφορές από την ιστοσελίδα Wikipedia.com, όχι τόσο εξαιτίας της αυθεντία της όσο του γεγονότος ότι είναι προσβάσιμη από όλους, ώστε οι αναγνώστες να έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν εκτενέστερα τα θέματα. Τέλος, Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί εκτενώς, εξαιτίας της εκτενής της κατάρτισης από ένα την Ρωμαιοκαθολική οπτική πλευρά και της διαθεσιμότητάς της στο internet (newadvent.org/cathen/).