ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19Αποκάλυψη κεφάλαιο 19 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19 - το κείμενο19:1-3 ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ!19:5-9 Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ19:9,10 ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ19:11-13 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΑΛΟΓΟ19:17-21 ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΩΝ ΟΡΝΕΩΝ19:21 Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Στα εδάφια της παραπάνω περικοπής στη Ρωμαίους 8 βρίσκεται το κλειδί για να καταλάβουμε γιατί ο γάμος του Αρνίου καθυστερεί, επειδή “η μεγάλη προσδοκία της κτίσης προσμένει τη φανέρωση των παιδιών του Θεού” (Ρωμαίους 8:19). Ο Θεός έχει σχεδιάσει η λυτρωμένη ανθρωπότητα να ομοιάζει στον Χριστό και να εξουσιάζει το σύμπαν μαζί Του. “Επειδή, όσοι διοικούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού... και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού... επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού του, για να είναι αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς” (Ρωμαίους 8:14,17,29). Το γεγονός ότι οι άγιοι (όλοι οι πιστοί) θα είναι συγκληρονόμοι με τον Χριστό προκαλεί μεγαλύτερο θαυμασμό αν αναλογιστούμε τι θα κληρονομήσει ο Χριστός - “Ο Θεός... μίλησε σε μας διαμέσου του Υιού, τον οποίο έθεσε κληρονόμο των πάντων” (Εβραίους 1:2). Το εδάφιο Αποκάλυψη 21:7 δείχνει με σαφήνεια ότι οι λυτρωμένοι θα έχουν την ίδια κληρονομιά με Εκείνον - “Αυτός που νικάει θα κληρονομήσει τα πάντα”.

Ο Ιωάννης άκουσε και είδε “πολλούς αγγέλους, ολόγυρα από τον θρόνο… και ο αριθμός τους ήταν μυριάδες μυριάδων, και χιλιάδες χιλιάδων” (Αποκάλυψη 5:11). Οι άγιοι που νικούν δεν θα σταθούν ολόγυρα από το θρόνο του Χριστού, αλλά θα κάθονται στο θρόνο μαζί Του - “Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθίσει μαζί μου στον θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα και κάθισα μαζί με τον Πατέρα μου στον θρόνο του” (Αποκάλυψη 3:21). “Αν πεθάναμε μαζί του (δηλαδή με τον Χριστό), θα ζήσουμε και μαζί του· αν υπομένουμε, θα βασιλεύσουμε και μαζί του” (Β΄ Τιμόθεο 2:11,12). Το βιβλίο της Αποκάλυψης διδάσκει ξεκάθαρα ότι οι λυτρωμένοι θα βασιλεύσουν με τον Χριστό, πρώτα για χίλια χρόνια στον ουρανό (Αποκάλυψη 20:4) και έπειτα για μια αιωνιότητα στη γη, όταν η Νέα Ιερουσαλήμ και ο θρόνος του Θεού θα εγκατασταθούν στην καινούρια γη (Αποκάλυψη 22:3-5, 5:9,10, 21:1-3).

Παρ’ όλες τις υποσχέσεις του Θεού, η ανθρωπότητα ποτέ δεν φαινόταν να είναι κατάλληλη για να κυβερνήσει. Από την αρχή ο Αδάμ και οι απόγονοί του αμάρταναν και κατέστρεφαν, αντί να ευλογούν και να φροντίζουν την κτίση του Θεού. Μπορεί η δικαιοσύνη να έχει λογισθεί στους ανθρώπους διαμέσου της πίστης και η αιώνια ζωή να έχει χορηγηθεί μέσω της χάρης με βάση την τέλεια ζωή και τη θυσία του Χριστού στον σταυρό, αλλά δεν αποδεικνύει την καταλληλότητα της ανθρωπότητας για να κυβερνήσει το σύμπαν.

Ωστόσο, στη Μεγάλη Θλίψη ο λαός του Θεού θα επιτρέψει στον Θεό να τελειοποιήσει έναν Χριστόμορφο χαρακτήρα μέσα τους - “Εδώ είναι η υπομονή των αγίων· εδώ είναι εκείνοι που φυλάττουν τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού” (Αποκάλυψη 14:12). Δεν σημαίνει ότι θα προσπαθήσουν περισσότερο και τελικά θα τα καταφέρουν. Η νίκη κατά της αμαρτίας και η τελειοποίηση του χαρακτήρα είναι δώρο από τον Θεό, όπως είναι η μετάνοια και η συγχώρηση, οι συνθήκες όμως και τα γεγονότα της Μεγάλης Θλίψης θα στρέψουν τα παιδιά του Θεού να επιζητήσουν τη χάρη Του και να υποταχθούν σε Εκείνον, όπως ποτέ άλλοτε. Αυτή είναι η σημασία της Αποκάλυψης 19:8, “Η γυναίκα του (του Αρνίου) ετοίμασε τον εαυτό της. Και της δόθηκε να ντυθεί με εκλεκτής ποιότητας λινό καθαρό και λαμπερό· επειδή, το εκλεκτής ποιότητας λινό είναι τα δικαιώματα των αγίων” . Η λογιζόμενη δικαιοσύνη βασίζεται στα δικαιώματα του Χριστού, αποδεικνύεται όμως από “τα δικαιώματα των αγίων” και αυτά τα δικαιώματα δείχνουν στην κτίση ότι η Εκκλησία τελικά “ετοίμασε τον εαυτό της” , ώστε να βασιλεύσει με τον Χριστό.

Η ετοιμότητα της εκκλησίας να βασιλέψει κάνει δυνατή την καταστροφή της Βαβυλώνας. Η Βαβυλώνα δεν είναι τόσο ισχυρή ώστε ο Θεός να μη μπορεί να προστατεύσει το λαό Του από αυτή. Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος έχει χρησιμοποιήσει τους εχθρούς Του για να διαπαιδαγωγήσει και να τιμωρήσει το λαό Του ώστε να τους φέρει σε μετάνοια[1]. Η τιμωρία περιορίζεται στο ότι ο Κύριος σταματά να προστατεύει το λαό Του για κάποιο διάστημα, όταν Τον απορρίπτει επανειλημμένως.

Η Λαοδίκεια, η εκκλησία λίγο πριν τη Μεγάλη Θλίψη, είναι η απόλυτη μορφή απόρριψης και χλιαρής αδιαφορίας. Έτσι ο Θεός θα επιτρέψει στη “Βαβυλώνα τη Μεγάλη” να ξεσηκωθεί εναντίον της. Η εμπειρία της Λαοδικείας με τη Βαβυλώνα των εσχάτων ημερών θα είναι σαν την εμπειρία του λαού Ισραήλ με τη Βαβυλώνα όταν απέρριψε τον Θεό. “Και ο Κύριος σας έστειλε όλους τους δούλους του τους προφήτες, σηκωνόμενος το πρωί και αποστέλλοντας, και δεν ακούσατε ούτε στρέψατε το αυτί σας για να ακροαστείτε. Οι οποίοι είπαν: «Στραφείτε, τώρα, και από την κακία των έργων σας…» Αλλά, δεν με ακούσατε, λέει ο Κύριος… Επειδή, δεν ακούσατε τα λόγια μου: Δέστε, εγώ θα στείλω… τον βασιλιά της Βαβυλώνας, τον δούλο μου, και θα τους φέρω ενάντια σ’ αυτή τη γη” (Ιερεμίας 25:4-9).

Ωστόσο, η καταπίεση της Βαβυλώνας αφυπνίζει το λαό του Θεού. “Κατά τις ημέρες εκείνες, και κατά τον καιρό εκείνο, λέει ο Κύριος, θάρθουν οι γιοι Ισραήλ, αυτοί και οι γιοί του Ιούδα μαζί, βαδίζοντας και κλαίγοντας, θα πάνε και θα ζητήσουν τον Κύριο τον Θεό τους. Θα ρωτήσουν για τον δρόμο της Σιών με τα πρόσωπά τους προς τα εκεί, λέγοντας: Ελάτε, και ας ενωθούμε με τον Κύριο, σε αιώνια διαθήκη, που δεν θα λησμονηθεί” (Ιερεμίας 50:4,5).

Ως απόκριση προς τη μετάνοιά τους, ο Θεός τους καλεί να βγουν από τη Βαβυλώνα για να μην επηρεαστούν από την καταστροφή που θα φέρει πάνω της. “Φύγετε μέσα από τη Βαβυλώνα, και βγείτε έξω από τη γη των Χαλδαίων… επειδή, δέστε, εγώ θα σηκώσω, και θα ανεβάσω ενάντια στη Βαβυλώνα σύναξη μεγάλων εθνών” (εδ. 8,9). Η σωτηρία του λαού του Θεού, αν και ήταν επίπονη, υπήρξε τέλεια – “θα ζητηθεί η ανομία του Ισραήλ, και δεν θα υπάρχει και οι αμαρτίες του Ιούδα, και δεν θα βρεθούν, επειδή θα συγχωρήσω όσους αφήσω υπόλοιπο” (Ιερεμίας 50:20).

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 19:9,10 ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ



[1] Για παράδειγμα, “η Βαβυλώνα στάθηκε χρυσό ποτήρι στο χέρι του Κυρίου” (Ιερεμίας 51:7). “δέστε, εγώ θα στείλω και θα πάρω όλες τις οικογένειες του βορρά, λέει ο Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορα, τον βασιλιά της Βαβυλώνας, τον δούλο μου, και θα τους φέρω ενάντια σ’ αυτή τη γη” (Ιερεμίας 25:9). “Ο Κύριος θα φέρει επάνω σου, και επάνω στον λαό σου… τον βασιλιά της Ασσυρίας… ο Κύριος θα συρίξει στις μύγες, που βρίσκονται στους έσχατους ποταμούς της Αιγύπτου, και τις μέλισσες, που είναι στη γη της Ασσυρίας… ο Κύριος θα ξυρίσει με το ξυράφι, που είναι μισθωμένο από την πέρα πλευρά του ποταμού, μαζί με τον βασιλιά της Ασσυρίας… Ουαί στον Ασσύριο, τη ράβδο του θυμού μου, αν και η μάστιγα στο χέρι του είναι η οργή μου! Θα τον στείλω ενάντια σε ένα υποκριτικό έθνος, και θα του δώσω προσταγή εναντίον του λαού του θυμού μου” (Ησαΐας 7:17,18,20, 10:5,6).