16:17-21 Η ΕΒΔΟΜΗ ΠΛΗΓΗ
“Και ο έβδομος άγγελος ξέχυσε τη φιάλη του στον αέρα· και βγήκε μια δυνατή φωνή από τον ναό του ουρανού, από τον θρόνο, που έλεγε: Πραγματοποιήθηκε” Αποκάλυψη 16:17. Κάθε προηγούμενη φιάλη ξεχύθηκε σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία (στη γη, στη θάλασσα, στα ποτάμια, στον ήλιο, στο θρόνο του θηρίου, στον ποταμό Ευφράτη) και προκάλεσε καταστροφική ζημιά σε εκείνο το σημείο. Η έβδομη φιάλη ξεχύνεται “στον αέρα” . Ο αέρας αποτελεί το βασίλειο του Σατανά, ο οποίος είναι “ο άρχοντας της εξουσίας του αέρα” (Εφεσίους 2:2). Διευθύνει την άνομη βασιλεία του στην αόρατη πνευματική σφαίρα επιτιθέμενος στον Χριστό, βλάπτοντας τα παιδιά του Θεού. Ωστόσο, με την έβδομη πληγή η βασιλεία και η εξουσία του Σατανά τερματίζονται με μια ανακοίνωση από το θρόνο που λέει: “Πραγματοποιήθηκε” . Αυτή είναι η ίδια κραυγή που πρόφερε ο Χριστός στο σταυρό όταν η τέλεια ζωή και θυσία Του οδήγησαν τη βασιλεία του Σατανά στο τέλος της. Με την έβδομη φιάλη η αόρατη βασιλεία αφανίζεται και διαλύονται μαζί της όλα όσα συνδέονται με αυτή, συμπεριλαμβανομένης και της εκδήλωσης της στη γη με τη “μεγάλη πόλη” τη Βαβυλώνα.
“Και έγιναν φωνές και βροντές και αστραπές, και έγινε μεγάλος σεισμός, που δεν είχε γίνει, αφότου οι άνθρωποι υπήρχαν επάνω στη γη, τέτοιου είδους μεγάλος σεισμός. Και η μεγάλη πόλη διαιρέθηκε σε τρία μέρη, και οι πόλεις των εθνών έπεσαν” (Αποκάλυψη 16:18,19).
Εδώ έχουμε τη δεύτερη αναφορά στον σεισμό.
| Αποκάλυψη 6:12-17 | Αποκάλυψη 16:17-21 |
|---|---|
| “Να, έγινε ένας μεγάλος σεισμός” (εδ.12). | “Και έγινε μεγάλος σεισμός” (εδ.18). |
| “Κάθε βουνό και νησί κινήθηκαν από τους τόπους τους” (εδ. 14). | “Κάθε νησί έφυγε, και τα βουνά δεν βρέθηκαν” (εδ. 20). |
| “Ήρθε η μεγάλη ημέρα της οργής Του· και ποιος μπορεί να σταθεί;” (εδ. 17). | “Το ποτήρι από το κρασί του θυμού της οργής Του” (εδ. 19). |
Το ευρύτερο πλαίσιο στο έκτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης είναι η διερευνητική κρίση των ασεβών, οι οποίοι θα ζουν στη Δευτέρα Παρουσία. Η περικοπή στην Αποκάλυψη 16 αναφέρεται στην εκτελεστική κρίση των ίδιων ανθρώπων. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έχει ξεκαθαριστεί πλήρως ποιοι είναι εκείνοι που ανήκουν στο αντί-χριστιανικό, πολιτικοθρησκευτικό σύστημα που ονομάζεται Βαβυλώνα. Η τριαδική φύση του συστήματος έχει ήδη αναφερθεί - ο δράκοντας συμβολίζει τον πνευματικό παγανισμό, το θηρίο αντιπροσωπεύει τον Ρωμαιοκαθολικισμό και ο ψευδοπροφήτης αντιπροσωπεύει τον αποστάτη Προτεσταντισμό. Αυτή η “Μεγάλη Πόλη” μέσω της πολιτικής της επιρροής, του εξαναγκασμού, της κολακείας και της αγάπης των ανθρώπων για την αμαρτία, διατήρησε την εξουσία της και μια ισχνή ενότητα βασισμένη στο μίσος και το φόβο. Τώρα όμως, με τον αρχηγό του κακού εκθρονισμένο, η φαινομενική ενότητα μετατρέπεται σε χάος - “η μεγάλη πόλη διαιρέθηκε σε τρία μέρη” .
“Και η μεγάλη Βαβυλώνα ήρθε σε ενθύμηση μπροστά στον Θεό, για να δώσει σ’ αυτήν το ποτήρι από το κρασί του θυμού της οργής του. Και κάθε νησί έφυγε, και τα βουνά δεν βρέθηκαν. Και μεγάλο χαλάζι, μέχρι ένα τάλαντο, κατέβαινε από τον ουρανό επάνω στους ανθρώπους” Αποκάλυψη 16:19-21. Αυτό το εδάφιο συμφωνεί με το πρότυπο του έβδομου στοιχείου: αποτελεί την εισαγωγή για την ενότητα που ακολουθεί.[1] Σε αυτό το εδάφιο παρουσιάζεται η πτώση της Βαβυλώνας. Τα κεφάλαια 17-19 αποτελούν μια επεξηγηματική εκτροπή από το ιστορικό χρονοδιάγραμμα για να παρουσιάσουν τις λεπτομέρειες της ταυτότητας, του έργου και της κατάληξης της σύγχρονης Βαβυλώνας μαζί με τη χαρούμενη αντίδραση του ουρανού για τη πτώση της.
Στην έβδομη πληγή όλη η φύση διαλύεται· τα νησιά και οι οροσειρές εξαφανίζονται και κόκκοι χαλαζιού βάρους 40 κιλών πέφτουν από τον ουρανό. Προφανώς κάθε επίθεση εναντίον των παιδιών του Θεού θα φτάσει στο τέλος της.[2] Σε μια επίδειξη απελπιστικής παράνοιας, αποτέλεσμα της συνεχούς ταύτισης με την αμαρτία, οι ασεβείς στρέφονται προς τον Θεό, όχι για να μετανοήσουν με ταπεινοφροσύνη, αλλά για να Τον απειλήσουν - “Οι άνθρωποι βλασφήμησαν τον Θεό, εξαιτίας της πληγής με το χαλάζι, επειδή η πληγή του ήταν υπερβολικά μεγάλη” Αποκάλυψη 16:21 . Αυτή τη στιγμή έχουν καταλάβει ότι βρίσκονται στο λάθος στρατόπεδο της Μεγάλης Διαμάχης. Η βλασφημία όμως ενάντια του Θεού που πέθανε για να τους σώσει και έκανε τα πάντα (επιτρέποντας ακόμη και τη μεγάλη θλίψη) για να τους ελκύσει προς Εκείνον, δείχνει με βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι ευτυχισμένοι στη βασιλεία του Θεού όπου θα βρίσκονταν συνεχώς στην παρουσία Του.
[1] Το μήνυμα προς την έβδομη εκκλησία (Λαοδίκεια) τελειώνει με τα εξής λόγια: “Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθίσει μαζί μου στον θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα και κάθισα μαζί με τον Πατέρα μου στον θρόνο του” (Αποκάλυψη 3:21). Αυτό ακολουθείται από τα κεφάλαια 4 και 5, τη σκηνή του θρόνου του Θεού. Με το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας “έγινε σιωπή στον ουρανό μέχρι μισή ώρα” (Αποκάλυψη 8:1). Αυτό ακολουθείται από τις επτά σάλπιγγες, την πρώτη “μισή ώρα” της “ώρας του πειρασμού, που πρόκειται να έρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουμένη” (Αποκάλυψη 3:10) όπου ο Θεός θα είναι ‘σιωπηλός’. Η έβδομη σάλπιγγα αναγγέλλει “τον μισθό στους δούλους Σου, τους προφήτες, και στους αγίους, και σ’ εκείνους που φοβούνται το όνομά σου, και κρίση σε “αυτούς που φθείρουν τη γη” (Αποκάλυψη 11:18). Αυτό ακολουθείται από τα κεφάλαια 12-14, τα οποία προσδιορίζουν αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων.
[2] Είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι αυτό το σενάριο δεν αιφνιδιάζει τον Θεό· στο βιβλίο του Ιώβ, το οποίο θεωρείται ως το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής που γράφτηκε, ο Θεός ρωτά τον Ιώβ: “Είδες τους θησαυρούς από το χαλάζι, τους οποίους φυλάττω για τον καιρό της θλίψης, για την ημέρα της μάχης και του πολέμου;” (Ιώβ 38:22,23).