ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑI ΣΤΗ ΓΗ
Οι 144.000 σφραγισμένοι είναι τόσο συνδεδεμένοι με τη Βασιλεία του Θεού σαν να βρίσκονται ήδη “στον ουρανό”, ενώ είναι ακόμη στη γη τον καιρό της μεγάλης θλίψης. Αυτή η διττή κατάσταση επισημαίνεται στο λεκτικό που χρησιμοποιείται στο έβδομο κεφαλαίο. “Και ένας από τους πρεσβύτερους αποκρίθηκε, λέγοντας σε μένα: Αυτοί οι ντυμένοι με τις λευκές στολές, ποιοι είναι, και από που ήρθαν; Και του είπα: Κύριε, εσύ ξέρεις. Και μου είπε: Αυτοί είναι εκείνοι που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη· και έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου. Γι’ αυτό είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού και τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα μέσα στον ναό του· κι εκείνος που κάθεται επάνω στον θρόνο θα κατασκηνώσει επάνω τους. Δεν θα πεινάσουν πλέον ούτε θα διψάσουν πλέον, ούτε θα πέσει επάνω τους ο ήλιος ούτε κανένα καύμα” Αποκάλυψη 7:13-16.
Παρουσιάζονται να “στέκονται μπροστά στον θρόνο και μπροστά στο Αρνίο, ντυμένοι με λευκές στολές” μαζί με “όλους τους αγγέλους... και τους πρεσβύτερους και τα τέσσερα ζώα” (Αποκάλυψη 7:9,11), με άλλα λόγια φαίνεται σαν να βρίσκονται ήδη στον ουρανό. Παραδόξως όμως, βρίσκονται ακόμα στη γη τον καιρό της μεγάλης θλίψης. Όταν ο Ιωάννης συζητά με τον άγγελο και αναρωτιέται ποιοι είναι εκείνοι, ο άγγελος αποκρίνεται: “Αυτοί είναι εκείνοι που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη” (Αποκάλυψη 7:14). Στο αρχαίο κείμενο λέει: “οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης”. Η χρήση της μετοχής ερχόμενοι δείχνει ότι ενώ στέκονται μπροστά στο θρόνο, βρίσκονται στη διαδικασία του ερχομού από τη θλίψη! Επιπλέον, στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:15 ο Ιωάννης αναφέρει: “ είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού” , χρησιμοποιώντας ενεστώτα, στο επόμενο εδάφιο όμως λέει: “Δεν θα πεινάσουν πλέον ούτε θα διψάσουν πλέον ούτε θα πέσει επάνω τους ο ήλιος ούτε κανένα καύμα... και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους” (Αποκάλυψη 7:16,17). Η χρήση του μέλλοντα χρόνου για τα ρήματα δηλώνει ότι τη στιγμή που βρίσκονται μπροστά στο θρόνο, η ανακούφιση τους από την πείνα, τη δίψα και το κάψιμο του ήλιου είναι κάτι που θα συμβεί στο μέλλον, όπως επίσης και η εξάλειψη των δακρύων τους. Ενώ συνεχίζουν να βιώνουν μεγάλες δοκιμασίες στην πίστη τους η σφραγίδα στα μέτωπα τους αποτελεί σημείο για το σύμπαν ότι η παρουσία τους είναι απολύτως εξασφαλισμένη στην ουράνια Βασιλεία, δηλαδή κατ' ουσίαν βρίσκονται ήδη εκεί.
Αυτή η περικοπή επισημαίνει επίσης ότι “Τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα μέσα στον ναό Του” (Αποκάλυψη 7:15) κάτι που δεν μπορεί να αναφέρεται στη μελλοντική ουράνια Βασιλεία, ούτε στη Νέα Γη. Κατ’ αρχήν δεν θα υπάρχει νύχτα στον ουρανό (βλ. Αποκάλυψη 22:5). Επιπλέον, όταν ο Ιωάννης βλέπει το όραμα στον ουρανό λέει: “ναό δεν είδα μέσα σ’ αυτή· επειδή, ναός της είναι ο Κύριος, ο Θεός, ο Παντοκράτορας, και το Αρνίο” (Αποκάλυψη 21:22). Η διακονία στο ναό θα παύσει με την εξάλειψη της αμαρτίας, συνεπώς η λατρεία “ημέρα και νύχτα μέσα στον ναό” αναφέρεται στην επίγεια διακονία των πιστών εργατών του Θεού πριν τη Δευτέρα Παρουσία.[1] Όπως θα δούμε στο κεφάλαιο 14, αυτή η περικοπή περιγράφει τη διακονία των 144.000 την “ώρας της κρίσης” (Αποκάλυψη 14:7), όταν καλούν τους αιχμαλώτους στη “Βαβυλώνα” λέγοντας “Βγείτε έξω απ’ αυτή, ο λαός μου” (Αποκάλυψη 18:4). Η τωρινή τους διακονία στη γη αντιπαραβάλλεται με τη μελλοντική τους, όταν “ θα δουν το πρόσωπό Του” (Αποκάλυψη 22:4) και “εκείνος που κάθεται επάνω στον θρόνο θα κατασκηνώσει επάνω τους” (Αποκάλυψη 7:15).
Στο κεφάλαιο 14, που αντικατοπτρίζεται στο κεφάλαιο 7, παρουσιάζονται και πάλι οι 144.000 να βρίσκονται τόσο στον ουρανό όσο και στη γη. Στα εδάφια Αποκάλυψη 14:1-5 βρίσκονται “επάνω στο βουνό Σιών”, “μπροστά στον θρόνο του Θεού” με “τα τέσσερα ζώα και τους πρεσβύτερους”, ψέλνοντας “μια καινούργια ωδή”. Αλλά στα εδάφια Αποκάλυψη 14:6-13 βρίσκονται στη γη, κηρύσσοντας “σ’ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη” (Αποκάλυψη 14:6), με υπομονή υπομένοντας τους διωγμούς του θηρίου (Αποκάλυψη 14:12), φτάνοντας ακόμα και σε μαρτυρικό θάνατο (Αποκάλυψη 14:13).
Πάλι βλέπουμε την ίδια ομάδα στο κεφάλαιο 15, να βρίσκεται στη “γυάλινη θάλασσα αναμιγμένη με φωτιά να έχει κιθάρες του Θεού· και έψαλλαν την ωδή του Μωυσή” (Αποκάλυψη 15:2,3)[2]. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 15:2 αποκαλούνται “εκείνοι που νίκησαν ενάντια στο θηρίο”. Πάλι χρησιμοποιείται η μετοχή ενεστώτα “ τους νικώντας εκ του θηρίου ”, υποδηλώνοντας ότι η νίκη δεν έχει ολοκληρωθεί. Στην επόμενη σκηνή βλέπουμε επτά αγγέλους να βγαίνουν από το ναό για να ξεχύσουν τις επτά τελευταίες πληγές (Αποκάλυψη 15:5,6). Οι σφραγισμένοι άγιοι βρίσκονται πνευματικά στον ουρανό, στη γυάλινη θάλασσα, ενώ συγχρόνως βρίσκονται και στη γη, νικητές απέναντι στο θηρίο και γύρω τους πέφτουν οι πιο φοβερές πληγές της ανθρώπινης ιστορίας! Αυτή η εκπληκτική εμπειρία είναι μοναδική σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου γένους[3] και θα είναι μια αιώνια ευλογία για όσους τη βιώσουν. Η καινούργια ωδή που ψάλλουν επιβεβαιώνει τη μοναδικότητα της εμπειρίας που βιώνουν: “κανένας δεν μπορούσε να μάθει την ωδή, παρά μονάχα οι 144.000, που ήσαν αγορασμένοι από τη γη” (Αποκάλυψη 14:3).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 7:4-8 ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
[1] Αυτή η άποψη υποστηρίζεται από τη δήλωση του Παύλου στις Πράξεις 26:7, “ για την ελπίδα της υπόσχεσης… Στην οποία ελπίζει να φτάσει το δωδεκάφυλο γένος μας, το οποίο ακατάπαυστα λατρεύει τον Θεό νύχτα και ημέρα.” Προφανώς ο Παύλος αναφερόταν στην επίγεια υπηρεσία (χρησιμοποιεί το ίδιο ρήμα όπως και η Αποκάλυψη 7:15, ‘λατρεύω’) και όχι μια μελλοντική υπηρεσία στον ουρανό.
[2] Η ωδή της απελευθέρωσης του Μωυσή βρίσκεται στην Έξοδο 15, όπου ο λαός Ισραήλ γιορτάζει τη νίκη του Θεού κατά των Αιγυπτίων.
[3] Υπήρξαν κάποιοι όπως ο Ενώχ, που ενώ ήταν στη γη “περπάτησε μαζί με τον Θεό” (Γένεση 5:22-24, Εβραίους 11:5), αλλά οι 144.000 θα έχουν αυτή την εμπειρία την περίοδο της μεγάλης θλίψης.