Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Δράκοι, παράξενα πλάσματα, επικές μάχες και μία βαθιά ιστορία αγάπης που χαρακτηρίζεται από μεγάλη μοχθηρία. Αυτή θα μπορούσε να είναι η σύνοψη μιας κινηματογραφικής ταινίας. Εν αντιθέσει όμως, είναι μια σκιαγράφηση των τελευταίων κεφαλαίων ενός διεθνούς best seller όλων των εποχών. Στη διάρκεια των τελευταίων δύο χιλιάδων ετών, εκατομμύρια ανθρώπων είχαν την ευκαιρία να αναγνώσουν το βιβλίο της Αποκάλυψης. Πολλοί αναρωτήθηκαν αν η Αποκάλυψη θα τους δείξει εκ των προτέρων τα γεγονότα του μέλλοντος. Κάποιες εκκλησίες το χρησιμοποιούν για να υποστηρίξουν τη σημασία που αποδίδουν σε τρέχοντα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο. Πολλοί χριστιανοί διδάσκαλοι με μεγάλη επιρροή, ακόμα και χριστιανικά δόγματα, θεωρούν ότι η Αποκάλυψη είναι ένα “απαγορευμένο” βιβλίο, ένα βιβλίο που το μήνυμα του είναι τόσο αινιγματικό, ώστε να μην έχει μεγάλη σημασία, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να το θεωρήσουν ως ένα επικίνδυνο βιβλίο για την εκκλησία. Δεν είναι λοιπόν αποροίας άξιο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών αναρωτιούνται “τι σημαίνουν τελικά όλα αυτά”;
“Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έδωσε σ’ αυτόν ο Θεός, για να δείξει στους δούλους του, εκείνα που σύντομα πρέπει να γίνουν, και τα φανέρωσε, στέλνοντας με τον άγγελό του στον δούλο του τον Ιωάννη.” Αποκάλυψη 1:1.
Το πρώτο εδάφιο της Αποκάλυψης μας φανερώνει ότι βασικός σκοπός του βιβλίου: Είναι η “Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού”. Ο Χριστός είναι το κεντρικό πρόσωπο και οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μπορούμε να πάρουμε σχετικά με το παρελθόν ή το μέλλον θα έχει πραγματικό νόημα μόνο όταν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε βαθύτερα το ποιος είναι ο Χριστός. Ο κόσμος είναι γεμάτος παρανοήσεις και κραυγαλέα ψεύδη για τον Χριστό. Το γεγονός ότι εκατοντάδες δόγματα και διάφορες θρησκείες ισχυρίζονται ότι ο Χριστός είναι το κεντρικό πρόσωπο στο πιστεύω τους, αποδεικνύει ότι ο κόσμος χρειάζεται μια βαθύτερη αποκάλυψή Του. Εκατομμύρια άνθρωποι αναρωτιούνται: “Που ήταν ο Χριστός, όταν Τον χρειάστηκα;”, “Γιατί επέτρεψε να μου συμβούν γεγονότα που κατέστρεψαν τη ζωή μου;”, “Γιατί δεν με βοηθάει στα προβλήματά μου, παρόλο που τηρώ όσα προστάζει η εκκλησία;”. Το βιβλίο της Αποκάλυψης απαντά σε όλα αυτά τα ερωτήματα ρίχνοντας φως στην κοσμική διαμάχη μεταξύ του καλού και του κακού, η οποία επηρεάζει κάθε άνθρωπο που ζει σήμερα ή έζησε στο πέρασμα των αιώνων.
Παρόλο που το βιβλίο της Αποκάλυψης γράφτηκε από τον Ιωάννη,[1] αποκαλύπτει τη Θεϊκή του έμπνευση ίσως περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Υπάρχουν ελάχιστα σχόλια ή διάλογοι του ίδιου του Ιωάννη· ακόμα και τα μηνύματα που απευθύνει προς “τις επτά εκκλησίες που είναι στην Ασία” (Αποκάλυψη 1:4) είναι λόγια απευθείας από τον Χριστό. Ο Ιωάννης ουσιαστικά περιγράφει τα οράματα που είδε, μαζί με τα σχόλια που δόθηκαν από τον Χριστό ή “τον άγγελό Του”, ακριβώς όπως του υποδείχτηκε: “Γράψε όσα είδες, και όσα είναι, και όσα πρόκειται να γίνουν ύστερα απ’ αυτά” (Αποκάλυψη 1:19).
Από την αρχή του βιβλίου ο Χριστός αποκαλύπτεται μέσα από τη σχέση Του με την ανθρωπότητα. “Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έδωσε σ’ αυτόν ο Θεός, για να δείξει στους δούλους του…” (Αποκάλυψη 1:1). Ο Θεός Πατέρας, η Πηγή των πάντων, δίνει στο Χριστό ένα μήνυμα, ο Οποίος με τη σειρά Του το μεταφέρει στους δούλους Του. Ο Χριστός είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του ουρανού και της γης. Ο Ιακώβ “είδε ένα όνειρο, και να, μια σκάλα στηριγμένη στη γη, που η κορυφή της έφτανε στον ουρανό, και να, οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν επάνω σ’ αυτή” (Γένεση 28:12). Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια μετά, ο Χριστός εξήγησε στους μαθητές Του, ότι Εκείνος είναι η σκάλα που συνδέει τον ουρανό με τη γη: “Θα δείτε τον ουρανό ανοιγμένο, και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν επάνω στον Υιό του ανθρώπου” (Ιωάννην 1:52).
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης ο Χριστός φανερώνεται μέσα από τον προφητικό λόγο. Ο Χριστός δείχνει “στους δούλους του, εκείνα που σύντομα πρέπει να γίνουν”. Η Αποκάλυψη, περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο της Αγίας Γραφής, φανερώνει γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον. Το “μέλλον” σε σχέση με τον καιρό συγγραφής του βιβλίου της Αποκάλυψης προφανώς συμπεριλαμβάνει και γεγονότα που τώρα πια είναι “παρελθόν” για εμάς, όμως και αυτά αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του βιβλίου. Επικεντρώνεται κυρίως σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο του μέλλοντος που αναφέρεται ως “ο έσχατος καιρός”. Ο έσχατος καιρός είναι ουσιαστικά μια περίοδος προετοιμασίας για μια άλλη σύντομη, αλλά πολύ έντονη, χρονική περίοδο που ονομάζεται “καιρός της θλίψης” (Δανιήλ 12:1) ή όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου 24:21 η “μεγάλη θλίψη”. ο Χριστός σε αυτό το εδάφιο είπε: “Επειδή, τότε θα υπάρχει μεγάλη θλίψη, που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα, ούτε θα ξαναγίνει”. Η εκπλήρωση αρκετών προφητειών της Αγίας Γραφής (στις οποίες γίνεται αναφορά σε αυτό το βιβλίο) δείχνει ότι αυτή η φοβερή χρονική περίοδος πρόκειται να επέλθει σε ανυποψίαστους ανθρώπους και η θλίψη εκείνων που δεν θα έχουν προετοιμαστεί θα είναι ασύλληπτη. Ένας σημαντικός στόχος της Αποκάλυψης είναι να βοηθήσει το λαό του Θεού να κατανοήσει και να αντεπεξέλθει στις δοκιμασίες του “έσχατου καιρού” και ειδικά του “καιρού της μεγάλης θλίψης”.
Στον προφήτη Δανιήλ, που είχε παρόμοια οράματα με αυτά του Ιωάννη, δόθηκε η εντολή “κλείσε με ασφαλή τρόπο αυτά τα λόγια, και σφράγισε το βιβλίο, μέχρι τον έσχατο καιρό” (Δανιήλ 12:4). Εν’ αντιθέσει η Αποκάλυψη είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί και να κατανοηθεί – “Μακάριος αυτός που διαβάζει, κι αυτοί που ακούν τα λόγια της προφητείας, και τηρούν τα γραμμένα μέσα σ’ αυτή” (Αποκάλυψη 1:3). Ένας από τους σκοπούς της Αποκάλυψης είναι να φανερώσει την σημασία των προφητειών του Δανιήλ που έπρεπε να σφραγιστούν μέχρι τον έσχατο καιρό. Επιπλέον η Αποκάλυψη προσθέτει νέα στοιχεία σε προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Ο άγγελος που έδειξε τα οράματα στον Ιωάννη, είπε συγκεκριμένα: “Μη σφραγίσεις τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου, επειδή, ο καιρός είναι κοντά” (Αποκάλυψη 22:10). Οι ισχυρισμοί κάποιων μελετητών ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι περίπλοκο και δυσνόητο, έρχονται σε αντίθεση με τον σκοπό του που είναι “να δείξει στους δούλους του, εκείνα που σύντομα πρέπει να γίνουν” (Αποκάλυψη 1:6).
Η Αποκάλυψη ωστόσο δεν είναι ένα απλό βιβλίο. Είναι το μόνο βιβλίο της Αγίας Γραφής για το οποίο δεν υπάρχει μια γενική παραδοχή ως προς το αντικείμενο, τη δομή, τις κύριες ενότητες και την ερμηνεία βασικών συμβολισμών του. Είναι ένα βιβλίο που απαιτεί βαθιά μελέτη με απαραίτητη προϋπόθεση την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Σίγουρα αξίζει πολύ περισσότερα από μια γρήγορη και επιφανειακή ματιά έτσι απλά για να μάθουμε ποιο είναι το χάραγμα του θηρίου ή να βρούμε κάποια αναφορά σε κάτι που διαβάσαμε πρόσφατα στην εφημερίδα. Η μελέτη του βιβλίου της Αποκάλυψης χρειάζεται προσεκτική και επισταμένη ανάγνωση, αναζήτηση εδαφίων και σύγκριση περικοπών, ώστε να αποκαλυφθεί το χρυσάφι που βρίσκεται κρυμμένο μέσα του, κάτι που σίγουρα αξίζει τον κόπο! “Μακάριος (ευτυχής, ευλογημένος) αυτός που διαβάζει... τα λόγια της προφητείας, και τηρεί τα γραμμένα μέσα σε αυτή”.[2]
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 1: 1,2 ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
[1] Η πλειοψηφία των σχολιαστών πιστεύει ότι συγγραφέας του βιβλίου της Αποκάλυψης είναι ο Ιωάννης, ο αγαπητός μαθητής του Χριστού, που έγραψε το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο και άλλες τρεις επιστολές.
[2] Παρατηρήστε ότι η ευλογία δεν είναι για εκείνους που απλώς έχουν μια Αγία Γραφή στο ράφι της βιβλιοθήκης τους ή για εκείνους που ανέγνωσαν την Αποκάλυψη κάποια στιγμή στο παρελθόν. Το εδάφιο επισημαίνει ότι “μακάριος είναι αυτός που διαβάζει… αυτή την προφητεία”, που δείχνει μια τακτική, συνεχή ανάγνωση. Αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη για να περιγράψει εκείνους που διάβασαν ή άκουσαν και στη συνέχεια ανταποκρίθηκαν στο μήνυμα (Έσδρα 4:23, Β’ Χρονικών 34:14-21, Νεεμίας 8:1-3, 5:8,12). Αυτή η σκέψη συναντάται και στην Αποκάλυψη, “…αυτός που διαβάζει, κι αυτοί που ακούν… και τηρούν τα γραμμένα” (Αποκάλυψη 1:3).