Στα πρώτα αιτήματα της Κυριακής Προσευχής, ο Ιησούς Χριστός διδάσκει τους πιστούς όλων των εποχών να αναγνωρίζουν τον Θεό ως Ουράνιο Πατέρα όλων, να διακηρύττουν την αγιότητα του ονόματός Του, να ποθούν την έλευση της βασιλείας Του για τον κόσμο και την προσωπική τους ζωή και να επιθυμούν εγκάρδια τη γέννηση του θελήματός Του στη γη, με την ίδια τελειότητα που αυτό εκπληρώνεται και στον ουρανό.

Με το τέταρτο αίτημα, ο Ιησούς επικεντρώνεται στις καθημερινές μας ανάγκες, στις οποίες, όμως, όπως θα δούμε, δίνει και μία βαθύτατη πνευματική διάσταση.

Αξίζει να γνωρίζουμε ότι η λέξη επιούσιος απαντά για πρώτη φορά στην Καινή Διαθήκη και προέρχεται από τη φράση επί την ούσαν (ημέραν), που σημαίνει τη σημερινή (παρούσα) ημέρα. Έτσι, τα λεξικά μας επιβεβαιώνουν πως η λέξη αυτή έχει δύο συναφείς σημασίες: 1) αυτός που είναι αναγκαίος για την καθημερινή μας συντήρηση και 2) τα χρήματα που εξασφαλίζονται από τη δουλειά ενός ανθρώπου για τα προς το ζην.

Καθημερινή προσευχή για την επιβίωσή μας

Γίνεται φανερό από την ερμηνεία της λέξης ότι βασικό αίτημα της καθημερινής μας προσευχής πρέπει να είναι η επιβίωσή μας, όχι απλώς η στοιχειώδης, αλλά και η ποιοτική, που θεμέλιος λίθος της είναι ο χορτασμός του νου και της ψυχής από τον Άρτο της ζωής.

Ο Ιησούς μας καλεί, μέσα από αυτό το αίτημα, να αναγνωρίζουμε πως ό,τι είμαστε, αλλά και ό,τι έχουμε, είναι αποκλειστικά και μόνο αποτέλεσμα του θαυμαστού ελέους και της απερίγραπτης χάρης του Θεού.

Ίσως, πιστεύουμε ότι τα αγαθά μας προέρχονται από την προσωπική μας αξία, από κάποια επένδυση ή από τον εργοδότη μας, όμως όλα αυτά είναι απλώς τα κανάλια, μέσα από τα οποία ρέει η ακατάπαυστη ενέργεια της μόνης πηγής που δεν τελειώνει ποτέ, της αγαθότητας του Θεού.

Αυτό δε σημαίνει πως ισοπεδώνουμε την ανθρώπινη προσπάθεια, την αρετή και την υπευθυνότητα που απαιτούνται για να προοδεύσουμε στη ζωή μας. Σημαίνει μόνο πως, μέσα από την εκζήτηση του άρτου μας από τον Θεό, αναγνωρίζουμε πως για κάθε ικανότητα, για κάθε επιτυχία, για κάθε έργο που πραγματοποιούμε στη ζωή μας, αποδίδουμε την τιμή στον Θεό, εκτιμούμε όλα τα χαρίσματα που Εκείνος μας δίνει και ζητούμε από Αυτόν να ανανεώνει τις δυνάμεις μας για τις καθημερινές μας υποχρεώσεις.

Σήμερον

Είναι αξιοπρόσεκτο στο εν λόγω αίτημα το επίρρημα σήμερον, που μας οδηγεί να σκεφτούμε πως θέλημα του Θεού είναι να ζητούμε τη δύναμη Του σε καθημερινή και αδιάλειπτη βάση.

Υπάρχουν φορές στη ζωή μας που υποφέρουμε από ένα ασήκωτο βάρος ανησυχίας και αγωνίας, μας βασανίζει ένα συγκεκριμένο ή και ακαθόριστο άγχος για το μέλλον και αυτή η ψυχική μας διάθεση επηρεάζει με τον χειρότερο τρόπο και τις υποθέσεις του παρόντος μας.

Για μία ακόμη φορά, ο Ιησούς, ως τέλειος Γνώστης της ανθρώπινης ψυχολογίας, μας συμβουλεύει να επικεντρωνόμαστε σε αυτό που έχουμε κάθε μέρα μπροστά μας και, με δοσμένη τη δική Του σοφία, δύναμη και οδηγία, να το διεκπεραιώνουμε, για να φέρνουμε δόξα στο όνομά Του, ευεργεσία στους συνανθρώπους μας και ηθική πληρότητα στις ψυχές μας.

Αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι στο θέλημά Του να κάνουμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Ωστόσο, αξίζει να παραδεχτούμε πως οι σκέψεις μας για το αύριο συχνά κλέβουν την τόσο πολύτιμη ανάπαυσή μας εν Χριστώ και μας κάνουν να ζούμε χωρίς ουσιαστικά να απολαμβάνουμε το προνόμιο ότι είμαστε τα τρισαγαπημένα παιδιά του Ουράνιου Πατέρα.

Ασφαλώς και ο Θεός μας θέλει να έχουμε όνειρα και επιθυμίες στη ψυχή μας, όμως όλα αυτά πρέπει να εκτρέφονται από τη βαθιά πεποίθησή μας ότι Εκείνος, που φροντίζει τόσο τέλεια το σήμερα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι παρών και στο αύριο της ζωής μας.

Η συμβουλή Του «μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο· επειδή, η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της· αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της» (Κατά Ματθαίον 6:34) εναρμονίζεται άψογα με το συγκεκριμένο αίτημα της Κυριακής Προσευχής, ακριβώς γιατί μας διδάσκει πως, όταν αφιερώνουμε τις υποθέσεις του σήμερα και τα όνειρα του αύριο στον Παντοδύναμο Θεό μας, η ζωή μας θα απολαμβάνει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο την άφθονη εν Χριστώ ζωή.

Οι επείγουσες ανάγκες μας

Ο Ιησούς Χριστός είναι βαθιά εξοικειωμένος με το πρόβλημα της φτώχειας και τις επείγουσες ανθρώπινες ανάγκες.

Σε όλη την επίγεια διακονία Του ακούραστα και αγόγγυστα υπηρετούσε τους συνανθρώπους Του, χωρίς ούτε σε μία στιγμή να τους προσπεράσει αδιάφορα ή να τους περιφρονήσει με σκληρότητα.

Ήταν η πηγαία καλοσύνη Του, που Τον ωθούσε να καλύπτει με τον καλύτερο τρόπο τις ανάγκες της χήρας μητέρας Του και ήταν η απερίγραπτη φιλευσπλαχνία Του, που ευλογούσε, θεράπευε και παρηγορούσε τους όχλους που ήταν«εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι» (Κατά Ματθαίον 9:36).

Αυτό το πνεύμα της υπηρεσίας και προσφοράς επιθυμεί να είναι και για εμάς η αβίαστη και συνειδητή στάση της ζωής μας.

Στο αίτημα δε μας διδάσκει να προσευχόμαστε αποκλειστικά και μόνο για τις δικές μας ανάγκες, καθώς η προσωπική αντωνυμία στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο (ημίν) καλεί τον καθένα μας να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή δεν μπορεί να έχει νόημα, όταν διάγεται με πνεύμα αλαζονείας και φιλαυτίας, παρά μόνο όταν βιώνεται ως έμπρακτη αγάπη προς τους άλλους.

Η ανακούφιση των αναξιοπαθούντων, η άδολη υπηρεσία στις ανάγκες τους, η προσφορά από το περίσσευμα ή και από το υστέρημά μας, δεν μπορεί παρά να ευαρεστούν κατά πάντα τον Πατέρα μας και να μαρτυρούν με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο τι σημαίνει να ζει ο άνθρωπος για τον Χριστό στο κέθε δευτερόλεπτο της ζωής του.

Ο άρτος ο επιούσιος

Ο άρτος ο επιούσιος δεν περιορίζεται μόνο στις καθημερινές ανάγκες μας και στο θεάρεστο έργο να ζούμε με πνεύμα ανιδιοτελούς υπηρεσίας προς τους άλλους.

Στην εσωτερική και σπουδαιότερη έννοιά του, ο άρτος ο επιούσιος είναι η επίγνωση της παρουσίας του Θεού στην κάθε στιγμή της ζωής μας.

Είναι η συνειδητοποίηση πως, ακόμα και αν καλύπτουμε με τον πλέον ικανοποιητικό τρόπο τις υλικές ανάγκες μας, δεν μπορούμε να είμαστε ολοκληρωμένες υπάρξεις, αν από τη ζωή μας λείπει το πνευματικό ψωμί, που δεν είναι άλλο από μία ζωντανή, απόλυτα προσωπική και απαρασάλευτα δυνατή σχέση με τον Ιησού Χριστό.

Ο Ίδιος ο Σωτήρας μάς διδάσκει: «εργάζεστε όχι για την τροφή που φθείρεται, αλλά για την τροφή που μένει σε αιώνια ζωή»(Κατά Ιωάννην 6:27).

Η τροφή που δεν είναι αναλώσιμη, δεν είναι εφήμερη και ικανοποιεί με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ο Ισχυρός Χριστός, που επιθυμεί να ζει στην καρδιά του καθενός μας και να θρέφει την ψυχή μας μέσα από τον Άγιο Λόγο Του. «Eγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Aν κάποιος φάει απ’ αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα» (Κατά Ιωάννην 6:51).

Καθώς προσευχόμαστε…

Καθώς προσευχόμαστε με θέρμη και ειλικρινή διάθεση να Τον βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, Εκείνος μας θρέφει με τις αλήθειες του Λόγου Του και διευρύνει το νου μας για αυτό που έχουμε ανάγκη να μάθουμε στο σήμερα της ζωής μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις άμεσες ανάγκες μας.

Παράλληλα, μας προμηθεύει σοφία, σύνεση και διορατικότητα για να οργανώνουμε τις υποθέσεις μας, χωρίς ποτέ να ξεχνάμε πως ο Λυτρωτής μας δεν εργάζεται μόνο για να μας ευλογεί στην επίγεια ζωή μας, αλλά πολύ περισσότερο προσβλέπει στην εκπλήρωση του τέλειου Θελήματός Του, με το οποίο όλοι οι ουράνιοι θησαυροί θα είναι η αιώνια κληρονομιά του καθενός μας.

Επομένως, ο Άρτος της Ζωής, στην ουσιαστικότερη ερμηνεία του, είναι ο Ιησούς Χριστός, το μόνο πρόσωπο, που μπορεί, όσο κανείς, να καταλάβει αυτό που έχουμε ανάγκη σήμερα και να μας το προμηθεύσει από τις αβαθείς πηγές της γενναιοδωρίας Του, αλλά και ο Αληθινός Θεός, που λαχταρά να υπέρ – πληρώσει τη ζωή μας με πνευματικές ευλογίες.

Ο άνθρωπος που μαθαίνει να αναγνωρίζει Αυτόν ως την αστείρευτη πηγή κάθε αγαθού, χτίζει τη ζωή του στα πιο γερά θεμέλια, ζει επί της ουσίας την ευλογία να χορταίνει τα στόματα και τις ψυχές των πεινασμένων γύρω του και συνειδητοποιεί σε βάθος ότι η πραγματική τέχνη της ζωής βρίσκεται μόνο στην κατανόηση ότι ο άνθρωπος έχει πλαστεί για να είναι όργανο και έκφραση του μοναδικού Θεού της αιώνιας Αγάπης.

Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών

Το Ευαγγέλιο

Είμαι Χριστιανός. Τι ακριβώς σημαίνει;